وَ قَا لَ نِسْوَةٌ
نِسْ وَ تُنْ فِی
فِلْ الْمَدِیْنَةِ
مَ دِىْ نَ تِمْ امْرَاَتُ
رَ اَ تُلْ الْعَزِیْزِ
عَ زِىْ زِ تُرَاوِدُ
تُ رَا وِ دُ فَتٰىهَا
فَ تَا هَا عَنْ
عَنّ نَّفْسِهٖ ۚ
نَفْ سِهْ قَدْ
قَدۡ شَغَفَهَا
شَ غَ فَ هَا حُبًّا ؕ
حُبّ بَا اِنَّا
اِنّ نَا لَنَرٰىهَا
لَ نَ رَا هَا فِیْ
فِىْ ضَلٰلٍ
ضَ لَا لِمّ مُّبِیْنٍ
مُ بِىْٓ نْ